به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، انجمن پیشکسوتان سپاس به مناسبت بیست و نهمین سالگرد شهادت شهیدان «سید هادی فلسفی»، «حمیدرضا حق‌طلب» و «ناصر محمدی» مراسم یاد بودی را همزمان با روز دوم ماه محرم و با حضور خانواده این شهدا و همرزمانشان برگزار خواهد کرد.

به همین مناسبت مروری بر زندگی‌نامه دو تن از این شهدا خواهیم داشت.

شهید «سیدهادی فلسفی»

سیدهادی فلسفی در هفتم تیرماه سال 1340 متولد شد. با شروع انقلاب اسلامی به جمع جوانان پرشور انقلابی پیوست و فعّالانه در تظاهرات و اجتماعات ضد رژیم طاغوت شرکت کرد.

بعد از پیروزی انقلاب، لباس جهاد سازندگی به تن کرد و مدت طولانی در خطّه خونبار کردستان به انجام خدمت پرداخت و بارها تا مرز شهادت پیش رفت. سپس به خدمت سربازی رفت و داوطلبانه به جبهه‌های نبرد شتافت و با توجه به هوش سرشار و تسلّط کافی بر علم ریاضی برای دیده‌بانی بسیار مورد توجه فرماندهان نظامی قرار گرفت.

او پس از دوران سربازی با اینکه هنوز چند ماهی از ازدواجش نگذشته بود، داوطلبانه در لباس مقدس بسیجی به نیروهای نامنظم قرارگاه رمضان پیوست و با ایفای نقش مؤثر در این قرارگاه حماسه‌های جاودانه آفرید. سرانجام در بیست و پنجم مهرماه سال 1365 در یکی از مأموریت‌های حساس قرارگاه رمضان به شهادت رسید.

شهید «حمیدرضا حق‌طلب»

حمیدرضا حق طلب، 25 بهمن ماه سال 1346، در محله سرچشمه تهران متولد شد.آغاز دوران تحصیلی او مصادف با شروع جنگ تحمیلی بود.حمیدرضا آخرین فرزند خانواده بود. به خاطر فضای مذهبی خانواده ومحلّه، گرایش‌های مذهبی خاصی در او رشد کرد وعلاقه بسیار زیادی به انجام فعالیت‌های مذهبی داشت. حمیدرضا بیشتر تحت تأثیر رفتارهای برادر بزرگترش بود و علاقه خاصی به او داشت و تقریباً در تمامی فعالیت‌های مبارزاتی و مذهبی با برادرش شرکت کرد.

حمیدرضا 15 سال بیشتر نداشت که به دنبال مجروحیت برادرش احمد در عملیات «الی بیت المقدس» برای اولین بار به جبهه رفت و می‌گفت: «نمی خواهم در دوران مجروحیت برادرم اسلحه‌اش روی زمین بماند.»

او صبر و بردباری بسیاری داشت، بدلیل قطع شدن یکی از عصب‌های پاهایش پشت تیربار هوایی، سه بار عمل جراحی روی پایش انجام داده بودند.

دو سال بعد از مجروحیت دوباره به جبهه رفت و در منطقه مریوان به فعالیت پرداخت. حمیدرضا به همراه سه تن ازهمرزمانش در تاریخ بیست وپنجم مهر ماه سال 1365 مصادف با اربعین حسینی در عملیات «فتح یک» در منطقه مریوان، همراه چند تن از دوستان در یکی از روستاهای منطقه که مشغول به عملیات تخریبی بودند به درجه رفیع شهادت رسیدند. تمامی بدن این شهیدان به خاطر موج زیاد انفجار تکه تکه شده در گوشه‌ای افتاده بود. بدن‌های پاره پاره این شهیدان به تهران برگشت و بعد از مدتی تکه دیگری از بدن‌های این شهدا یافت شد و در همان منطقه به خاک سپرده شد. به عبارتی این شهیدان دارای دو محل دفن دربهشت زهرای تهران و مریوان هستند.